Instandhoudingsmisdrijf zorgt voor beroering in Wallonië

In een arrest van 9 juli 2020 (nr. 102/2020) deed het Grondwettelijk Hof uitspraak over een verzoek tot vernietiging van artikel 5 van het decreet van het Waalse Gewest van 16 november 2017 tot wijziging van het Wetboek van Ruimtelijke Ordening en dit omtrent de invoering van een stedenbouwkundig conformiteitsvermoeden voor sommige misdrijven. De verzoekende partij bij het Grondwettelijk Hof meende dat er door de wettelijke ingreep sprake was van de activering van inmiddels verjaarde instandhoudingsmisdrijven en er bijgevolg sprake zou zijn van een schending van de niet-retroactiviteit van de Strafwet (artikel 14 Grondwet, artikel 7, Lid 1 EVRM en artikel 15 Lid 1 IVBPR).

Het Grondwettelijk Hof oordeelde dat verzoekende partij een foutieve lezing gaf aan de bepaling en bevestigde dat deze geen terugwerkend karakter kan hebben.

Het is wat dit betreft positief om vast te stellen dat aan deze kant van de taalgrens de discussie omtrent het instandhoudingsmisdrijf zich niet meer kan stellen. Doordat de instandhouding voortvloeit uit het initieel oprichtingsmisdrijf kan dit worden gekwalificeerd als een zogenaamd secundair misdrijf. In Vlaanderen werd daarom beslist sedert 1 maart 2018 om de instandhouding in ruimtelijk kwetsbaar gebied enkel nog als inbreuk te bestempelen conform artikel 6.2.2, 1° VCRO. De instandhouding in ruimtelijk kwetsbaar gebied betreft dus geen misdrijf meer in het Vlaamse landsgedeelte.

Of deze decretale aanpassing in de praktijk nog voor discussie aanleiding zal geven zal de toekomst aantonen. Onduidelijkheden omtrent de berekening van de verjaringstermijn zullen blijven bestaan. En welke gevolgen heeft een verkoop van een illegale constructie gelegen in ruimtelijk kwetsbaar gebied op de verjaringstermijn voor de koper enerzijds en de verkoper anderzijds? …

Kortom, de toepassing van de regelgeving zal ook in Vlaanderen - waar het instandhoudingsmisdrijf niet meer bestaat - nog genoeg voer voor discussie bieden.